مداحی که به خاطر رد کردن پول دیگر در حرم امام (ره) نخواند +فیلم
تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۸۸۴۵۷
به مناسبتی به حرم امام خمینی دعوت شد و مسئول فرهنگی به رسم معهود، مبلغی پول را در پاکتی نهاده و به عنوان تبرک به او داد، در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود، پول را برگرداند و از آن پس دیگر کسی نوحهخوانی حسین فخری را در حرم امام ندید.
گروه فرهنگی دانشجو؛ مداحی به سال ۱۳۸۹ مربوط است؛ و در خرمشهر. شعر و موسیقی و خواننده کاری میکنند که هر شنوندهای ازپای دربیاید.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بازگشت به اواخر دهه ۵۰ و شصت. دورانی که مداحی ایام محرم به شکل دیگری در تهران برگزار میشد. هنوز مداحان صدای خودرا با صدای خوانندگان مشهور میکس و میزان نکرده بودند. هنوز اشعار به دست اندازی به ادبیات کوچه و خیابان عادت نکرده بودند و فاخر بودند و موزون و مجذوب کننده. هنوز مداحان عادت نکرده بودند برای گرم کردن مجلس در نقش سوپراستارهای صداکلفتی ظاهر شوند که با فریاد و عصبیت از حاضرین شور و گرمای بیشتری میخواستند. یاد دسته عزاداری جمع و جور مسجد نوریان سه راه زندان افتادم و دسته سینه زن هایش که حتی از زنجیر زدن هم خود را دور میداشتند. کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
آری اعتراف میکنم که حسین فخری را نمیشناختم. نمیدانم تلویزیون ایران تا به حال چقدر از مداحیهای او را در آنتن عمومیپخش کرده است. نمیدانم. اما هرچه هست این فرصت را غنیمت میشمارم و از این چهره این صدا و از این اشعار ستایش میکنم.
۱. فخری از معدود مداحانی است که کار اصلیاش در جنگ مداحی نبود، بلکه در کنار کار رزمندگی، مداحی میکرد و با بسیاری از شهدای سپاه خرمشهر همرزم بود. او رزمندهای بود که سالها روی دکلهای اطلاعاتی در مناطق عملیاتی جنوب و به ویژه در خرمشهر به انجام وظیفه مشاهده مواضع بعثیها و گزارش تحرک نیروهای دشمن میپرداخت.
کمتر مداحی را به تواضع، فروتنی و اخلاص او دیدهام. او که یکی از نوحهخوانهای برجسته در کشور است، هرگز خود و هنرش را به چیزی نگرفته و نمیگیرد و همین صفت اخلاص و تواضع است که از او در نظر علاقهمندان بسیارش، انسانی محبوب و کم نظیر ساخته است.
۲. حسین فخری از معدود مداحانی است که نه تنها برای مداحی خود، وجهی دریافت نمیکند، بلکه حتی اگر چنانچه پس از برنامه، مبلغی به او هدیه داده شود، علاوه بر برگرداندن آن در مناسبتهای بعدی، از حضور در آن مراسم خودداری میکند.
۳. ویژگی برجسته دیگر حسین فخری، خوش اشکی اوست. بارها دیده شده به هنگام خواندن نوحه، بغضی چنان گلویش را گرفته که فقط با گریه توانسته است نوحهخوانی خود را ادامه دهد.
۴. دیگر ویژگی حسین فخری، نوحه خوانی او به دو زبان فارسی و عربی است.
۵. از دیگر ویژگیهای وی قدرت، مهارت و تسلط فوقالعاده او در آهنگسازی و اجرای آنها در نوحه خوانی به سبک بوشهری است، به گونهای که هم اکنون بسیاری از مداحانی که به سبک و آهنگهای او علاقه بسیاری دارند، در خرمشهر، اهواز، دزفول، ماهشهر، گناوه و بندر دیلم و… عینا آهنگها و نوحههایی را که او در سال یا سالها پیش در خرمشهر یا در جاهای دیگر خوانده، از نوارهایی که در اختیار دارند، گوش کرده، آنها را دقیقا به همان سبکی که فخری خوانده، اجرا میکنند.»
به امید اینکه همه مداحان و نوحه خوانان کشور، مانند استاد حسین فخری، آثاری در شأن حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) اجرا کنند؛ و به امید اینکه مردم ما نوحههای فاخری، چون آثار استاد حسین فخری را بشناسند و بشنوند و به دیگران بشناسانند تا مجالی نماند برای آنانی که با اشعار و ریتمهای مبتذل سبب بی احترامی به حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) میشوند. فخری مداحی گمنام که خودنمایی را دوست ندارد
حسین فخری از دو جهت گمنام است، یکی به واسطۀ ملودیهایی که برای نوحههایش ساخته است، دوم به واسطۀ صدایش. بسیاری از نوحههایی که از مداحان معروف و غیر معروف میشنویم از سبکهای فخری هستند و ما نمیدانیم. جهان و فضای نوحهخوانی مثل فرهنگِ موسیقی متداول نیست که سازندۀ یک اثر حقوق مادی و معنوی (به معنای دنیاییاش البته) داشته باشد. هم همه نام آهنگساز را مجبور باشند درج کنند، هم برای کارش وجه مالی به او بپردازند. پس طبیعیست ما نتوانیم یک مداح زحمتکش و خلاق را از یک مداح کاملا مقلد و تنبل بازبشناسیم.
اما در موردِ صدا هم همین است، به دو علت صدای فخری را (هرچند شنیده باشیم) نمیشناسیم. یکی بیگانگی او با رسانه و خودنمایی است. فخری خیلی کم اهل مصاحبه است. فکر نمیکنم بهجز یکی دو مصاحبۀ مکتوب بتوانید چیزی ازش پیدا کنید. فکر نمیکنم تا بهحال میهمان برنامهای در تلویزیون شده باشد. یعنی نمیتوان گفت: فخری اهل اظهار نظرهای سیاسی و جنجالی نیست، چه اینکه او اصلا اهل اظهارنظر نیست!
از طرفی او اصلا اهل سیدی پر کردن و سامان دادن به نوحههایش نیست. زینرو خیلی هم کم پیش آمده که در مراسمهای رسمی پایتخت او را دعوت کنند، یا اینکه دعوت کنند و او هم دعوت بپذیرد. یا اینکه دعوت کنند و او هم بپذیرد و این مسئله تکرار شود!
در همین رابطه بخش عجیب و تکاندهندهای از مقالۀ «غلامعلی رجایی» را بخوانید: «حسین فخری از معدود مداحانی است که نه تنها برای مداحی خود، وجهی دریافت نمیکند، بلکه حتی اگر چنانچه پس از برنامه، مبلغی به او هدیه داده شود، علاوه بر برگرداندن آن در مناسبتهای بعدی، از حضور در آن مراسم خودداری میکند. یک بار که با میانجیگری این حقیر برای اجرای برنامه به مناسبتی به حرم امام خمینی دعوت شد و مسئول فرهنگی حرم امام به رسم معهود، مبلغی پول را در پاکتی نهاده و به عنوان تبرک به او داد، در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود، پول را برگرداند و از آن پس دیگر کسی نوحهخوانی حسین فخری را در حرم امام ندید.» کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
دلیل دوم گمنامیِ صدای فخری: اشتباه گرفتن مداح اهل بیت جناب آقای «غلامعلی کویتیپور» با «حسین فخری». این اشتباه گرفتن چند علت دارد.
صدای فخری و کویتیپور به هم شباهت دارد. البته صدای کویتیپور تیزتر است و صدای فخری لطیفتر؛ و البته هرچه جلوتر میآییم و از جوانیِ این دو مداح فاصله میگیریم تمایز صدایشان بیشتر میشود.
دوم: خاستگاه فرهنگ مداحی فخری و کویتیپور بسیار به هم نزدیک است. هر دو خرمشهری هستند. هر دو تحت تاثیرِ مداحی بوشهری هستند. هر دو پرورش یافته و پیروی فرهنگ انقلاب اسلامی هستند. درخشش هر دو و آغاز کار هر دو در ایام جنگ بوده است.
البته هرچه جلو میآییم باز این تمایز فرهنگی بیشتر میشود. کویتیپور بیشتر به سمت پایتخت و مرکز و استودیو و ساز و موسیقی و آلبوم میآید (چه اینکه پیش از انقلاب نیز او بهطور جدی از جوانان اهل موسیقی بوده است)؛ و فخری در همان هیئت، در همان خرمشهر میماند.
سوم: کارهای مشترک فخری و کویتیپور. بسیاری از نوحهها را هر دو خواندهاند. البته در اکثریت موارد، اول فخری در خرمشهر خوانده، بعد کویتیپور در تهران. مثلا نوحۀ معروف «ممد نبودی ببینی...» را نخستینبار حسین فخری بر اساس ملودیِ قدیمی بخشو در خرمشهر اجرا کرده است و سپس کویتیپور همان را میخواند. یا مثلا «یاران چه غریبانه» نخست با شعر شاعری دیگر و ملودیِ سادهتری توسط حسین فخری اجرا شده است. بعدها کویتیپور با شعر بیگی و ملودی دیگری اجرایش میکند. البته از انصاف نگذریم، ملودیِ کویتیپور بسیار پختهتر و قویتر است؛ و خوبی کویتیپور هم همین است که به مرور ملودیِ جدیدی بر ملودیِ قبلی سوار میکرده است که بعضی اوقات از ملودی فخری بهتر میشده و بعضی اوقات در برابر ملودی فخری کم میآورده. برای مثال «توئی آن غرقه بهخونی که بزرگ شهدایی» نیز نخستینبار توسط فخری اجرا شده است. بعدها کویتیپور همین کار را با ملودی و موسیقی «مجید رضازاده» در آلبوم موفق «غریبانۀ۱» اجرا میکند که اتفاقا خیلی هم کاری زیبایی شده، ولی اصلا به پای ملودی و اجرای فخری نمیرسد؛ و این یکی از پیروزیهای خواندنِ بیساز وسط هیئت سینهزنی بر خواندن با استودیو و آهنگساز و موزیک و میکس و مسترینگ است!.
این سه عامل باعث میشود که همه کویتیپور را بشناسند، ولی فخری را نه.
خود فخری در همان مصاحبۀ معروفش در پاسخ به پرسشگر که از او نقل یک خاطرۀ شیرین را میخواهد، میگوید: یادم هست در دانشکده افسری بودم٬ داشتم میرفتم جایی که دو سه تا از دانشجویانی که ظاهرا من را میشناختند، با من سلام و علیک کردند و با هم دست دادیم؛ اما همین که از آنها جدا شدیم، یکی از آنها به بقیه گفت: شناختینش؟ آنها هم گفتند: نه متأسفانه. گفت: چطور نشناختینش؛ کویتیپور بود دیگه!
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: حسین فخری مداحی جنوبی مداحی محرم حسینیه خرمشهر حسین فخری نوحه خوانی کویتی پور حرم امام نوحه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۸۸۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مورینیو: رد پیشنهاد تیم ملی پرتغال به خاطر رُم اشتباه بود
آقای خاص اعتراف کرد که تصمیمش برای رد پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی فوتبال پرتغال به خاطرماندن در رُم اشتباه بوده است. - اخبار ورزشی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، ژوزه مورینیو که در زمان مربیگریاش در تیم رُم به پیشنهاد فدراسیون فوتبال پرتغال برای جانشینی فرناندو سانتوس در تیم ملی فوتبال پرتغال پس از جام جهانی 2022، پاسخ منفی داد و در نهایت هم روبرتو مارتینس سرمربی این تیم شد؛ از اینکه در آن زمان این پیشنهاد را رد کرده، پشیمان است.
آقای خاص در گفتگو با کانال یوتیوب «EA Sports»، درباره دوران حضورش در رُم گفت: دو فینالی که با رُم (لیگ اروپا و لیگ کنفرانس) داشتیم، سختترین فینالها برای رسیدن بود. شاید قهرمانی با منچستریونایتد در لیگ اروپا هم خیلی سخت بود، چون هر دوی آنها تیمهایی بودند که وقتی من سرمربیشان شدم، در شرایط بسیار سختی قرار داشتند.
وی افزود: برخی از مربیان شاید باهوشتر باشند، بنابرین تیم مناسب با شرایط ایدهآل را برای رسیدن به موفقیت انتخاب میکنند. من اما باید همیشه کار کنم، احساس کنم که دارم کاری انجام میدهم و به کسی کمک میکنم. من چالشها را دوست دارم، حتی اگر گاهی اوقات آنها ناعادلانه باشند، چون نمیتوان از من انتظار داشت که جامها را ببرم، وقتی تیم من قویترین تیم میدان نیست.
سرمربی پیشین تیمهای رئال مادرید، چلسی، اینتر و منچستریونایتد در پاسخ به این پرسش که «دوست دارید سرمربی کدام تیم ملی شوید؟» اظهار داشت: طبیعی است که تیم ملی پرتغال. من پیش از این دو بار این شانس را داشتم که هدایت این تیم را برعهده بگیرم اما آنها در زمان مناسب سراغ من نیامدند.
خاطره مورینیو از تنها باری که گریست و رونالدو را تنها نگذاشتمورینیو ادامه داد: وقتی آخرین پیشنهاد فدراسیون فوتبال پرتغال را نپذیرفتم، احساساتی شدم، چون تصمیم گرفتم در رُم بمانم و فکر میکنم اشتباه کردم، به این خاطر که اکنون پرتغال تیمی فوقالعاده دارد. پرتغال در حال حاضر یکی از بهترین تیمهای ملی است و بین پنج تیم برتر جای دارد. من این را میدانستم اما ارتباط خوبی با رُم و هوادارانش داشتم، بنابرین نمیخواستم چنین تصمیمی بگیرم.
آقای خاص در پایان خاطرنشان کرد: فرصت سرمربیگری تیم ملی پرتغال دو بار برایم پیش آمد اما فکر میکنم فرصت سومی نیز پیش خواهد آمد و من از آن استفاده خواهم کرد. به امید اینکه نسلی که در اختیارم قرار خواهد گرفت به اندازه نسل فعلی پرتغال قوی باشد.
انتهای پیام/